Ten noorden van Hoogerheide ligt een complex bunkers uit de Tweede Wereldoorlog dat door de Duitsers is aangelegd ter verdediging van het naastgelegen vliegveld Woensdrecht tegen geallieerde luchtaanvallen. De opgave was om dit wegkwijnende bunkercomplex te integreren in de geluidswallen van een nieuw aan te leggen randweg. In het ontwerp komt dit complex door een uitgekiende transformatie (een mengvorm van restaureren, articuleren en ‘creatief slopen’) letterlijk en figuurlijk meer in het zicht te liggen; gedurende 15 seconden voor de voorbijrijdende automobilist.

De van oorsprong bakstenen bunkers zijn hersteld, bewerkt, ingepast en opnieuw aangeaard. Sommige onderdelen zijn daarbij opgepoetst en aangeheeld; andere zijn brutaalweg vervangen door sprekender elementen. Het uiteindelijke doel is de getransformeerde bunkers duidelijk en subtiel te laten getuigen van hun vernuftige bouwsystematiek.

Het project is een voorbeeld van een geïntegreerde kunsttoepassing waarbij dienstbaarheid prevaleert boven de autonomie van de kunst. Het ontwerp combineert ogenschijnlijk tegenstrijdige eisen uit verschillende disciplines: civieltechnische aanpassing, landschappelijke inpassing en cultuurhistorische opwaardering. Het project toont een bescheiden omgang met omstreden militair erfgoed dat is achtergelaten door de bezetters in de Slag om Woensdrecht. Het bunkercomplex geldt als een stille getuige van een pijnlijk maar belangrijk moment in de geschiedenis van het dorp.