Sedes virtutis quadrata, sedes fortunae rotunda est. | sculptuur

NL

Ik probeer met Sedes... de overeenkomsten en verschillen tussen het verstand en het gevoel te duiden in een tweeledige sculptuur. Sedes... verbeeldt het spanningsveld tussen de hersenbol (met haar organische samenpersing van grillige hersenkwabben) en de hersenkubus (met zijn orthogonale opeenstapeling van rigide redeneercellen).De aanleiding voor mijn beeldend onderzoek is een diepzinnige spreuk van Aristoteles: “De zetel van het verstand is vierkant, de zetel van het gevoel is rond.”

Na de vondst van een lugubere zwartwit foto op de vlooienmarkt, waarop te zien is hoe hersenchirurgen onderzoek aan een ronde schedel verrichten met een vierkanten instrument als kader, werden de contouren van mijn sculpuraal staement duidelijk. De tegenstelling tussen verstand en gevoel–alsof het volstrekt andersoortige entiteiten zijn– heb ik vertaald in een sculpturaal schijngevecht tussen kubus en bol. Of zoals de zeventiende eeuwse architect Giarda het plastisch uitdrukte: “De bol vertoont haar ware karakter, voordat zij door het verstand vermorzeld wordt.”

Deze tegenstelling refereert aan het wiskundige dilemma van de ‘kwadratuur van de cirkel’. Dit al sinds de Oudheid onderzochte probleem stelt de vraag hoe je met een lineaal en een passer een vierkant kunt construeren dat hetzelfde oppervlakte heeft als een gegeven cirkel. Pas in de negentiende eeuw is bewezen dat dat nooit gaat lukken; ze kunnen elkaar nooit exact overlappen. Vierkant en cirkel zijn simpelweg onverenigbare grootheden.

 ENG

With Sedes... I try to clarify the similarities and differences between the mind and the feeling. For this I made a dualistic sculpture. Sedes... depicts the tension between the brain sphere (with its organic compression of capricious lobes) and the brain cube (with its orthogonal grid of rigid reasoning cells).

The trigger for this sculpture is a profound saying by Aristotle: ‘

The seat of reason is square, the seat of feeling is round.’

After I found a frightening black-and-white photograph on the flea market, showing brain surgeons performing research on a round skull using a square instrument as a frame, the contours of my sculptural statement became clear. I Translated the contradiction between reason and feeling -as if they were completely different entities- into a sculptural battle between cube and sphere. Or as it was phrased by the 17th-century architect Giarda: ‘The sphere shows its true character before it is crushed by reason.’

This contradiction refers also to the mathematical dilemma of the ‘squaring of the circle’. This problem, that has been studied since ancient times, poses the question of how to use a ruler and compass to construct a square that has exact the same space as a given circle. Only in the nineteenth century was it proven that this will never work: they will never overlay precisely. Square and circle are simply incompatible quantities.